Motoryzacja

Czy wodór ma szansę konkurować z elektromobilnością?

Od kilku lat obserwujemy, jak elektromobilność zdobywa kolejne przyczółki na rynku motoryzacyjnym. Widzimy to nie tylko w salonach samochodowych, gdzie oferta modeli elektrycznych systematycznie rośnie, ale i na ulicach naszych miast, gdzie pojazdy z zielonymi tablicami rejestracyjnymi przestają być rzadkością. Coraz częściej stajemy przed pytaniem: czy to właśnie auta na prąd zdefiniują przyszłość mobilności? A może w tym wyścigu do bardziej zrównoważonego transportu czeka na nas niespodziewany konkurent – wodór?

Z jednej strony mamy baterie litowo-jonowe, dobrze rozwiniętą infrastrukturę i coraz bardziej przekonane społeczeństwo. Z drugiej – technologię ogniw paliwowych, która choć znacznie mniej popularna, kusi wizją szybkiego tankowania, dużego zasięgu i czystych spalin, których głównym produktem ubocznym jest... woda.

Wodór – czy to naprawdę takie proste?

Technologia wodorowa potrafi działać na wyobraźnię. Samochód tankujemy w 3–5 minut, zasięg może przekraczać 600–700 kilometrów, a przy tym jedynym „spalanym” paliwem jest wodór, który w reakcji z tlenem w ogniwach paliwowych tworzy prąd. W efekcie nie ma spalin w tradycyjnym tego słowa znaczeniu – tylko para wodna.

Brzmi to jak przyszłość idealna, ale jeśli przyjrzymy się bliżej, okazuje się, że nie wszystko jest tak proste, jak mogłoby się wydawać. Produkcja wodoru w większości przypadków wciąż opiera się na reformingu metanu – procesie, który nie jest ani ekologiczny, ani tani. Co więcej, wodór jest bardzo lekki, wymaga specjalnych zbiorników do przechowywania pod ogromnym ciśnieniem i niezwykle szczelnych instalacji.

Mimo to, wiele firm nie porzuca tej technologii. Toyota, Hyundai czy BMW pracują nad kolejnymi generacjami aut wodorowych, a niektóre kraje – jak Japonia czy Korea Południowa – traktują wodór jako kluczowy element swojej strategii energetycznej.

Elektromobilność kontra wodór – inne zastosowania, inne potrzeby

Choć często porównujemy auta elektryczne z tymi napędzanymi wodorem, w praktyce obie technologie mogą (i powinny) funkcjonować obok siebie, uzupełniając się nawzajem. Samochody elektryczne idealnie sprawdzają się w miastach – tam, gdzie zasięg rzędu 300–400 kilometrów w zupełności wystarcza, a dostęp do ładowarek powoli przestaje być problemem.

Z kolei pojazdy wodorowe mogą znaleźć swoje miejsce w transporcie ciężkim, długodystansowym i tam, gdzie czas ładowania odgrywa kluczową rolę. Wyobraźmy sobie flotę tirów czy autobusów, które mogą tankować tak szybko jak diesle, a jednocześnie nie emitują żadnych zanieczyszczeń – to scenariusz, który z biznesowego punktu widzenia staje się coraz bardziej atrakcyjny.

Infrastruktura – pięta achillesowa wodoru

Największym wyzwaniem dla wodoru nie jest sama technologia, ale infrastruktura. W Europie mamy zaledwie kilkadziesiąt stacji tankowania wodoru, z czego większość w Niemczech. W Polsce? Dosłownie pojedyncze. Brak dostępności tankowania sprawia, że nawet jeśli producent zaoferuje świetny samochód wodorowy, mało kto się na niego zdecyduje – po prostu nie będzie gdzie go używać.

W przypadku elektromobilności rozwój infrastruktury ładowania przebiega znacznie szybciej. Widzimy to w centrach handlowych, na stacjach benzynowych czy nawet w przydomowych garażach. To właśnie przewaga, którą auta elektryczne zdobyły dzięki wsparciu unijnych regulacji i inwestycjom publicznym.

Czy wodór wygra ten wyścig?

Jeśli zadamy sobie pytanie, czy wodór ma szansę konkurować z elektromobilnością, odpowiedź brzmi: to zależy od tego, o jakim segmencie rynku mówimy. W przypadku samochodów osobowych – przynajmniej na razie – to auta elektryczne wiodą prym, bo mają lepszą infrastrukturę, są bardziej dostępne i szybciej się rozwijają. Ale w transporcie ciężkim, morskim, kolejowym czy lotniczym – wodór może stać się realną alternatywą, a może nawet podstawowym źródłem energii.

Dla nas, kierowców, oznacza to tyle, że przyszłość mobilności może być znacznie bardziej różnorodna, niż dziś się wydaje. I zamiast szukać jednego „zwycięzcy”, może lepiej przyglądać się, jak te technologie współistnieją – i wybierać to, co najlepiej odpowiada naszym realnym potrzebom.

ADAS – jak działają nowoczesne systemy wspomagania kierowcy?Zakup auta używanego z zagranicy – na co zwracać uwagę?